Odpowiedzialna trzecia strona?

Ukraińskie kłamstwa o rzezi wołyńskiej !!

Tomasz Maciejczuk

Kto kryje się pod płaszczykiem trzeciej strony?

NIE ROSYJSKIE SŁUŻBY SPECJALNE

ale

BANDEROWCY  !!!

NIE ZGADZAM SIĘ NA TAKA POTWARZ ZE STRONY UKRAIŃSKIEJ !

Sep 23, 8:30 AM

Obchody rocznicowe ludobójstwa dokonanego przez OUN-UPA-SKW na ludności polskiej na Wołyniu pokazały z jednej strony, że Ukrainy nie można jeszcze zaliczać do państw cywilizowanych, z drugiej zaś, że tzw. elity intelektualne i polityczne w Polsce uzurpujące sobie prawo do bycia „autorytetami moralnymi“, nie mają nic wspólnego z moralnością, etyką.
Obchody rocznicowe, które odbywały się np. Porycku,  zmieniono na Pawliwkę. Tak uczyniono na Ukrainie z większością miejscowości, stare polskie nazwy poznikały. Ponad tysiąc zniknęło z powierzchni ziemi w wyniku wymordowania ludności polskiej „od niemowlęcia po starca“ oraz ograbienia jej dobytku i spalenia zagród. Zostały zaorane pod pola uprawne bądź zasadzono na nich las. Leżą tam kości pomordowanych Polaków, zapomniane, nie oznaczone. Tysiące innych miejscowości ma pozmieniane nazwy. Nie ma już Janowej Doliny, gdzie Ukraińcy wymordowali ponad 600 Polaków, jest Bazaltowoje, nie ma Przebraża. W latach siedemdziesiątych władze komunistyczne w Polsce zmieniły nazwy kilkunastu miejscowości w Bieszczadach. W wyniku protestu różnych środowisk przywrócone zostały nazwy pierwotne (np.: Stuposiany, Dwernik, Bereżki, Muczne).

Słowo „ludobójstwo“jest trudne do ‘przełknięcia’ dla pewnych osób. Dla „Gazety Wyborczej“ to tylko „walka o słowo“, a nie o prawdę. Paweł Smoleński pisał: Trzeba mieć nadzieję, że Polacy i Ukraińcy podadzą sobie ręce. Ale niektórzy nasi politycy pokazali, że wolą trzymać ręce w kieszeni. Co w kieszeni trzymał J. T. Gross pisząc paszkwil „Sąsiedzi“? Trzeba być wielką kanalią intelektualną, aby uczyć Polaków podawania ręki do pojednania. Co by było, gdyby w ramach pojednania niemiecko-żydowskiego strona niemiecka zażądała nieużywania słowa „holokaust“? Byłaby to „walka o słowo“? Już widzę, jak GW rezygnuje z używania tego „słowa“, aby nie ranić uczuć Niemców. I taki Sierakowski np., w trzech kolejnych tekstach opublikowanych w „Gazecie Wyborczej“ i w „Rzeczpospolitej“  twierdzi, że należy historię krzywd odłożyć do lamusa, z wyjątkiem jednej – zagłady Żydów. 

W imię takiej właśnie ideologii żądał, by ciszej było nad wołyńską trumną, zgodnie zresztą z linią „Gazety Wyborczej“, która opublikowała kilkadziesiąt tekstów uzasadniających relatywizację rzezi wołyńskiej. Jedyną zbrodnią, godną zostania symbolem morderczego wieku i całej historii świata, jest – według niego – holokaust…żydowski (Admin.). Sierakowski cieszy się z istnienia Muzeum Holokaustu, ale szydzi z budowania pomników polskim ofiarom wojny. Więcej, skandalicznie Sierakowski stawia Polakom zarzut, że „nie przemyśleli“ holokaustu i jednocześnie nalega, by nie zajmowali się Wołyniem i nie „polonizowali Oświęcimia“. Polemizowanie z Sierakowskimi, Smoleńskimi, Małachowskimi itp. jest niczym Kasandra, mówieniem do ściany. Ale mówić trzeba! Czy można, wzorem niektórych przedstawicieli „elit“, traktować Ukraińców jako niepełnosprawnych intelektualnie, moralnie i politycznie, czekać aż „dojrzeją“ do prawdy o Wołyniu? Kłamstwem jest twierdzenie, że Ukraińcy zamieszkali na terenach dawnych Kresów polskich nie znają dokonanego tam ludobójstwa na cywilnej ludności polskiej. Część zbrodniarzy żyje do dnia dzisiejszego. Żyją ich dzieci, wnukowie. To oni gloryfikują rezunów UPA. A sami „kombatanci“ UPA – czy mają nagle całkowity zanik pamięci o tym, co wyprawiali ze swoimi sąsiadami, Polakami? Nie odzywa się w nich sumienie, czy go nigdy nie mieli i nie mają? 

„Pojednanie“ jest inaczej rozumiane przez Ukraińców. Uczą się od „Gazety Wyborczej“, że tutaj chodzi tylko o „słowa“. Tak samo na Wołyniu – OUN wzywał tylko do „usunięcia“ Polaków. A w słowniku ukraińskim „usuwaty“ oznacza „doprowadzić coś do zniknięcia, zlikwidować“. Trzeba brać pod uwagę także fakt, że na Ukrainie nie tylko stawia się pomniki największym zbrodniarzom, ale uczy się już dzieci klas pierwszych szkoły podstawowej o takich „narodowych bohaterach“ jak Stepan Bandera czy Mykoła Łebed’.

Oficjalne „obchody rocznicowe“ zakończyły się. Jak dotychczas nie widać efektów pojednania, chociażby w postaci zgody strony ukraińskiej na upamiętnienie miejsc mordów cywilnej ludności polskiej poprzez postawienie na zborowych mogiłach krzyży.

Czytaj więcej tutaj:   http://bubel-leszek.nazwa.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=789

NIE ZAPOMNIMY !

====================

====================