Nowe polskie elity – skąd, jakie, według jakich kryteriów…?

5 kwietnia 2023 Polak – Republikanin-Optymista

Przez ok. 200 lat trzebiono nam elity – eksterminowano je fizycznie (niemieccy hitlerowcy, rosyjscy bolszewicy, pruscy żołdacy, carscy siepacze), tępiono ekonomicznie, wywożono na Syberię, szykanowano, wyrzucano z kraju, zamykano w “psychiatryku” itd. Ta najsilniejsza fala likwidacji naszych elit miała miejsce w połowie XX wieku, w latach 1939-1956, kiedy to wyniszczono je niemal doszczętnie. To jest prawdziwy dramat narodu polskiego.

W to miejsce, w oparciu o sowieckie bagnety, powstały pseudo-elity, to znaczy warstwa prymitywnych bmw (bierni, mierni, ale wierni), których często nazywano “towarzysze szmaciaki” – lizusów, oportunistów, judaszów, karierowiczów, łasych na pieniądze i stanowiska albo sadystów wyżywających się na patriotach i ludziach uczciwych, mających inne zdanie niż oficjalna propaganda, a nierzadko przywiezionych tu przez Stalina obcych. Te pseudo-elity, wyposażone w przemoc i “uprawnienia”, rozpanoszyły się w kulturze, nauce, oświacie, mediach, wymiarze sprawiedliwości, służbach specjalnych, wojsku, gospodarce i w wielu innych miejscach.

Potem przyszedł przełom, zwany przez niektórych końcem komunizmu – tak naprawdę była to operacja uwłaszczenia komunistycznej nomenklatury i wycofania się “na z góry upatrzone pozycje”, czyli udawana transformacja. Potrzebna była spreparowana dla głupich “maluczkich – dla nas – narracja, która miała przysłaniać całą tę “maskirowkę”. Wytworzyły się tzw. łże-elity, będące swoistymi popłuczynami wcześniejszych pseudo-elit.

Nie kręgosłup moralny, nie mądrość, nie autentyczne osiągnięcia liczyły się – i nadal tak jest! – lecz książeczka partyjna, poprawność polityczna, niewychylanie się, czyli ponownie – postawa bmw. Oczywiście, skończył się prymitywny, sowiecki terror, więc tu i ówdzie zaczęły się pojawiać małe wysepki normalności, przyzwoitości i pracowitości. Ale były i są nadal spychane na margines, tępione medialnie, niszczone finansowo itp. Po roku 1989 przykładów polskich przedsiębiorstw, które rozwijały się jak burza i wybiły się ponad przeciętność, a potem nagle zostały zniszczone fałszywymi donosami, karami itd. – jest bez liku. Ludzi prawych i mądrych, których usunięto ze szkół wyższych właśnie za kręgosłup moralny i trzymanie się prawdy – są niezliczone zastępy.

Szczere ambicje wielu przyzwoitych i myślących Polaków były w ten sposób utrącane, choć niektórzy się przebili czy obronili. Jest w tej naszej polskiej Ojczyźnie wielu wartościowych, mądrych i porządnych ludzi – ale są rozproszeni, pochowani, zaszczuci, zastraszeni lub borykają się z życiem (np. zdrowotnie, finansowo) – i nie mają czasu i/lub sił, by działać publicznie. Tym bardziej, że życie publiczne (p. kampanie wyborcze) stało się takie brudne, jakby ktoś specjalnie chciał je nam obrzydzić.

Ale ci ludzie, owi “kandydaci do elity”, są tu, żyją, pracują, tworzą. Myślą, martwią się o Polskę, o nasze społeczeństwo, piszą, coś robią…

Rodzi się, zatem, pytanie, jak ich wyłowić i zebrać, jak stworzyć prawdziwą – moralną, intelektualną, patriotyczną, odpowiedzialną – ELITĘ Polski.

Jakie kryteria trzeba dobrać, by móc kwalifikować ludzi do elity? Czy da się takie kryteria wystarczająco celnie sformułować? Czy ma być to:

1. bogata wiedza?
2. nieposzlakowany życiorys?
3. dokonania życiowe – jakie? – zbudowanie przedsiębiorstwa, napisanie książki, zbudowanie stowarzyszenia, opracowanie technologii, mistrzostwo sportowe?
4. zaangażowanie społeczne?
5. kultura osobista i języka?
6. rozumienie prawidłowości rządzących światem, polityką, społeczeństwem?
7. obycie międzynarodowe i władanie językami?
8. szacunek dla tradycji, historii, pracy, prawa, symboli narodowych?
9. znajomość nowoczesnych technologii, narzędzi komunikacji itp.?

Te propozycje kryteriów są wszystkie dyskusyjne, bo ktoś może się angażować społecznie, ale w odbiorze innych może nie zasługiwać na członkostwo w elicie. Ktoś może mieć ogromną wiedzę naukową, ale będzie “zamknięty” w laboratorium naukowym i w żadnej mierze może nie pasować do elity. Ktoś może być uczciwym, porządnym człowiekiem z nieposzlakowanym życiorysem, ale żyć bez dokonań i bez zaangażowania społecznego – też go wtedy nie zaliczymy do elity. Jeszcze inna osoba może znać wiele języków, zjeździć cały świat, znać wiele krajów, ale jej postawa moralna i obywatelska oraz nierozumienie praw społecznych i praw polityki wykluczą ją z elity. I tak można dalej snuć wątpliwości… Zatem, jak to rozwiązać?

Otóż mam pewną propozycję. Czy znasz PRAWO KRYTYCZNYCH MINIMÓW? Jest to prawo, które mówi, że jakiś proces zostanie zablokowany, gdy wartość jednego z parametrów, którymi można go opisać, spadnie poniżej krytycznego minimum. Jest to prawo, które działa zarówno w obszarze techniki, jak i w dziedzinie społecznej. Przykładowo, efektywność sportowca wynika z wielu czynników: motywacji, siły mięśni, wyuczonej techniki, koncentracji uwagi, taktyki (np. rozkładu sił), znajomości przeciwników i warunków pojedynku itd. Wyobraź sobie, że jesteś takim sportowcem i masz wszystkie te obszary super wyśrubowane, ale w dzień zawodów, tuż przed startem, spotyka cię tragedia, np. nagła, tragiczna śmierć bardzo ci bliskiej i kochanej osoby. Mimo wszystkich parametrów na najwyższym poziomie nie dasz rady konkurować na zawodach, bo brak ci koncentracji uwagi na nich – twoje myśli krążą wokół tej osoby, która zginęła. Ten parametr – koncentracja uwagi na zawodach – osiąga wartości poniżej krytycznego minimum i blokuje twój udział, żeby nie wiem jak inni próbowali cię zmotywować.

Proponuję zastosować to Prawo Krytycznych Minimów także do kwalifikowania ludzi do elity. Zgodnie z tym prawem ktoś, kto ma być członkiem elity, musi w każdym z wymienionych powyżej dziewięciu kryteriów być ponad pewne minimum, to znaczy ponad przeciętność. Co znaczy “ponad”? Nie da się tego wyrazić w liczbach, więc nie odpowiem na to pytanie, ale gdyby posadzić dwudziestu lub trzydziestu ludzi z dużym doświadczeniem życiowym i poddać kandydata ich ocenie – czy spełniają wszystkie 9 kryteriów “ponad przeciętność”, to myślę, że werdykt byłby sensowny i sprawiedliwy. Bo to się w jakiś sposób czuje, czy mamy do czynienia z OSOBOWOŚCIĄ godną członkostwa w elicie…

Drugie pytanie tytułowe brzmi: skąd wziąć nowe elity, czyli pytanie o ich źródła. Tu również trudno o odpowiedź. Nie chcemy ich brać z grona dotychczasowych funkcjonariuszy partyjnych czy administracyjnych, bo są skażeni “starym”. Zatem, skąd?

Myślę, że możemy zarysować kilka linii “brzegowych”. Otóż według mnie grupa, z której będziemy rekrutować nową elitę, to grupa wiekowa pomiędzy 36 a 76 lat. Dlaczego akurat taki przedział? Ludzie, aby zdobyć wiedzę, poznać świat, czegoś dokonać, założyć rodzinę, sprawdzić się w życiu, muszą przeżyć nieco lat w tzw. dorosłości. Śmiesznie wyglądają 20- czy 23-latki na stanowiskach np. “asystenta ministra rządu RP” – nikt ich nie poważa, nie mają w ogóle doświadczenia życiowego, sytuacje raz po raz ich przerastają. Dlaczego nie starsi niż 76 lat? Bo wtedy zasługują już na odpoczynek, na zajęcie się sobą, wnukami, swoim zdrowiem.

Zatem grupa wiekowa 36-76. Co ponad to?

Trzeba szukać wśród ludzi aktywnych, którzy cokolwiek robią dla społeczności lokalnej lub całego społeczeństwa: organizują społeczne komitety na rzecz np. zbudowania obwodnicy, ścieżek rowerowych; organizują koncerty, konkursy, wyprawy; zakładają stowarzyszenia; piszą artykuły, książki nośne społecznie; tworzą think-tanki, konwersatoria; prowadzą kanały na tematy społeczne w mediach; organizują konferencje, debaty, seminaria itd. itp.

Trzeci wyznacznik to ciekawa kariera zawodowa i związane z nią osiągnięcia – może to być zbudowanie dużej firmy, osiągnięcie naukowe, artystyczne, literackie, osiągnięcie pozycji autorytetu branżowego czy środowiska zawodowego.

Dalej szukałbym wśród ludzi, którzy władają choć jednym językiem obcym, którzy bywali za granicą, którzy nie boją się publicznych wystąpień i debat, którzy potrafią merytorycznie i kulturalnie dyskutować, którzy są dumni z tego, że są Polakami, którzy nie boją się płynąć pod prąd.

Jeżeli zbierzemy te wszystkie “linie graniczne”:

• wiek 36-76,
• aktywni społecznie,
• ciekawa kariera zawodowa,
• osiągnięcie zawodowe,
• min. jeden język obcy,
• bywali za granicą,
• śmiało występują publicznie,
• są dumni, że są Polakami,
• potrafią merytorycznie dyskutować,
• nie boją się iść pod prąd.

to mamy grupę kandydatów do elity, a sądzę, że będzie ich około sto tysięcy osób. Trzeba też przyznać, że nie każdy z tej grupy będzie aspirował do tej elity, że część będzie chciała w zaciszu kontynuować np. pracę zawodową – przecież każdy ma do tego prawo.

Jeżeli w ten sposób znaleźlibyśmy np. 30 tysięcy osób, spełniających nasze powyższe kryteria, to byłby to sukces. Zadanie jest na razie hipotetyczne – nie wiemy, kto miałby prowadzić te poszukiwania. Jednak nawet, jeżeli “wyselekcjonujemy” nową polską elitę – a właściwie objawi się nam ona sama, bazując na powyższych kryteriach – to jak powinna się ona prezentować społeczeństwu, inaczej: pod jakimi powinna występować sztandarami?

Na pewno pod sztandarem biało-czerwonym. Na pewno pod sztandarami cywilizacji łacińskiej (p. klasyfikacja Feliksa Konecznego) i św. Jana Pawła II-ego. Pod sztandarami nowoczesnej gospodarki, dobrze zarządzanej. Pod sztandarami szacunku dla pracy i wolności obywatelskich. A także pod sztandarami odpowiedzialności za Polskę, pod sztandarami silnej, suwerennej Polski.

O takiej elicie mojej Ojczyzny marzę. Czy znam takich ludzi? Tak, znam wielu. Serdecznie ich wszystkich pozdrawiam…

Caly artykuł tutaj: https://polska-jutra.eu/nowe-polskie-elity-skad-jakie-wedlug-jakich-kryteriow/

=================

Czytaj takze:

Neomarksizm a marksizm

Neomarksizm a marksizm – UWAGA!