Mamy modę na judeo-chrystianizm wśród światowych konserwatystów. Taki nowy konstrukt. Nigdy go nie było ale będzie. Będzie najprawdopodobniej syntezą tego co na obrazku – czciciele wielkanocnego jaja – niespodzianki stworzą cywilizację opartą na monologu progresywnych syjonistów, która okaże się dla opornych równie “wyzwalająca” jak dla tych, którzy doświadczyli anioła przechodzącego z mieczem przez Egipt, który otworzył Izraelczykom drogę z niewoli do “krainy mlekiem i miodem płynącej”.

Trzymajcie się więc mocno w siodle i czytajcie nową biblię antysemityzmu, której tytuł brzmi „Koniec z antysemityzmem! Katalog wytycznych do walki z antysemityzmem”.

Autorzy opracowania to: Armin Lande z Instytutu Studiów Żydowskich na Uniwersytecie Wiedeńskim zajmujący się tekstami z Qumran; Ariel Muzicant, przewodniczący wiedeńskiej lozy B’nai B’rith, członek zarządu Muzeum Żydowskiego w Wiedniu i Wiedeńskiego Instytutu Badań nad Holocaustem Szymona Wiesenthala; Dina Porat, profesor Uniwersytetu w Tel Awiwie i główny historyk w Instytucie Jad Waszem; Lawrence H. Schiffman, hebraista na Uniwersytecie w Nowym Jorku, dyrektor Globalnego Instytutu Zaawansowanych Badań nad Żydami; Mark Weitzman, członek amerykańskiej delegacji do Międzynarodowego Urzędu ds. Pamięci Holokaustu, gdzie przewodniczy Komitetowi ds. Antysemityzmu i Negacji Holokaustu. Jest członkiem panelu doradczego Ekspertów ds. Wolności Wyznania i Przekonań Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) oraz współprzewodniczy Grupie Roboczej do Spraw Międzynarodowych Światowego Forum Antysemityzmu.

Publikacja liczy zaledwie 30 stron, ale jest to po prostu bomba. Punkt po punkcie wyliczono zalecenia, które mają być wdrożone na całym świecie i na każdy szczeblu – od poziomu organizacji międzynarodowych, poprzez poziom władz państwowych do organizacji pozarządowych, organizacji religijnych, przedsiębiorstw, mediów aż po administratorów stron internetowych. Lektura tych wytycznych po prostu jeży włosy na głowie. To jest GLOBALNY program prania mózgów, w którym nawet Biblia ma zostać uzupełniona o informacje na temat zawartych w niej „treści antysemickich”.

W wytycznych znajduje się żądanie wpisania obowiązku walki z antysemityzmem do legislacji (a najlepiej konstytucji) każdego państwa na świecie. Każde państwo ma też przeznaczyć na ten cel stałą kwotę w wysokości 0.02% produktu krajowego brutto rocznie, otworzyć ośrodek naukowy do badań nad antysemityzmem oraz wyznaczyć specjalnego przedstawiciela w tej sprawie. Mało tego, wszystkie organizacje i instytucje mają przeznaczyć rocznie 1% swojego budżetu na walkę z antysemityzmem, a osoby „głoszące lub posiadające poglądy antysemickie” mają mieć zakaz zajmowania znaczących stanowisk i to zarówno w wymiarze politycznym, jak też religijnym, czy naukowym lub edukacyjnym.

A zatem usiądźcie wygodnie i przeczytajcie co ci spece wykombinowali, żeby – jak piszą – walka z antysemityzmem zakończyła się ogólnoświatowym sukcesem.

Wszystkie państwa, społeczeństwa, grupy religijne, organizacje zajmujące się kulturą, Internet, ośrodki akademickie i placówki edukacyjne, media, biznes, grupy polityczne i rządowe, organizacje i instytucje powinny przyjąć i wdrożyć definicję antysemityzmu przygotowaną przez Międzynarodowy Sojusz na rzecz Pamięci o Holokauście.
Walka z antysemityzmem powinna znaleźć się w legislacji każdego państwa, najlepiej jako zapis w konstytucji;
Prawodawcy powinni stworzyć ramy prawne do skutecznego zwalczania antysemityzmu. W związku z tym istniejące prawo powinno zostać zaostrzone, a jeśli to konieczne, należy stworzyć nowe rozwiązania umożliwiające walkę z antysemityzmem.
Ze względu na umiędzynarodowienie mediów tradycyjnych i internetowych, walka z antysemityzmem może być skuteczna jedynie wtedy gdy stanie się kluczowym elementem polityki zagranicznej oraz polityki organizacji międzynarodowych takich jak Unia Europejska i Organizacja Narodów Zjednoczonych;
Rządy i organizacje międzynarodowe powinny potępić jawny i usankcjonowany państwowo antysemityzm, który istnieje w wielu krajach, np. w Iranie.
Każde państwo i organizacja międzynarodowa powinny mianować swojego przedstawiciela do walki z antysemityzmem.
W zależności od wielkości, każde państwo powinno mieć przynajmniej jeden, jeśli nie więcej, instytut do studiów nad antysemityzmem.
Każde państwo powinno wesprzeć finansowo walkę z antysemityzmem roczną kwotą w wysokości 0,02% swojego produktu krajowego brutto.
Każda grupa, organizacja i instytucja powinna przeznaczyć rocznie kwotę w wysokości 1% swojego budżetu na walkę z antysemityzmem w kontekście własnej działalności.
Osoby, które głoszą lub mają poglądy antysemickie, nie powinny mieć prawa do zajmowania znaczących stanowisk ani też do sprawowania funkcji umożliwiających wywieranie wpływu na polu kultury, religii i edukacji.
Elity, decydenci i osoby wpływowe powinny dawać dobry przykład w walce z antysemityzmem: powinny głośno wypowiadać się przeciw wszelkim przejawom antysemityzmu, powinny natychmiast podejmować działania przeciwko wszelkim przejawom antysemityzmu.
Podmioty gospodarcze powinny być zniechęcane do współpracy państwami i organizacjami, które w jakikolwiek sposób wspierają antysemityzm.
Podmioty gospodarcze powinny zaprzestać sprzedaży lub reklamy (internetowej i tradycyjnej) produktów z treściami antysemickimi.
Walka z antysemityzmem oraz religijne i kulturowe dziedzictwo naszego świata.

Istniejące antysemickie stereotypy oraz symbole muszą zostać wykorzenione z kulturowej i religijnej pamięci świata. Powinny zostać zidentyfikowane jako antysemickie i nie wolno pozwolić na to, żeby generowały antysemityzm. Z tego względu, gdziekolwiek to możliwe, antysemickie treści powinny być usuwane z obiegu (internetowego i pozainternetowego). Antysemickie treści w mediach społecznościowych i innych mediach powinny zostać zakazane i/lub usunięte. Treści antysemickie, których nie można usunąć z kulturowej i religijnej pamięci świata powinny zostać opatrzone komentarzami ostrzegającymi przed ich antysemicką naturą. (To jest właśnie pomysł przypisów do Biblii objaśniających jej „antysemickie treści” – przyp. KTS).
Należy podkreślać i zamieszczać (off- i online) pozytywne treści na temat judaizmu. W tym celu należy podkreślać zasługi Żydów dla danej społeczności lub państwa poprzez upamiętnianie żydowskiego wkładu w dziedzictwo światowe. Istniejące i powstające książki i dokumenty na temat judaizmu powinny zostać przetłumaczone na jak najwięcej języków i dystrybuowane po przystępnych cenach lub za darmo zarówno off- jak i online;
Historia antysemityzmu powinna zostać właściwie przedstawiona w kulturowej i religijnej pamięci świata, a niewłaściwe opisy należy poprawić wszędzie tam, gdzie to możliwe. Istniejące i powstające książki i dokumenty na temat historii antysemityzmu – od jego starożytnych początków aż do dzień dzisiejszy – powinny zostać przetłumaczone na jak najwięcej języków i dystrybuowane po przystępnych cenach lub za darmo zarówno off- jak i online. Głos ofiar antysemityzmu od starożytności aż do dzień dzisiejszy powinien być nagłośniony i zobrazowany zarówno off- jak i online. Aby to zrealizować należy stworzyć internetową bazę danych. Dodatkowo, oprócz dni upamiętnienia Holokaustu, ofiary prześladowań antysemickich powinny zostać specjalnie upamiętnione w krajach, w których te prześladowania miały miejsce. Muzea, filmy dokumentalne itp. powinny koncentrować się nie tylko na Shoah, ale powinny też uwzględniać inne przejawy antysemickiej przemocy.
Walka z antysemityzmem w edukacji i ekspozycja judaizmu.

Nauczanie na temat Holokaustu musi zostać uzupełnione innymi strategiami edukacyjnymi, które przekazują szerszy sens historyczny horroru antysemityzmu jak również zrozumienia wkładu Żydów w wiele dziedzin nowoczesnej kultury i cywilizacji. Należy nauczać o historii, kulturze i religii judaizmu na wszystkich poziomach systemu edukacyjnego – od przedszkoli po uniwersytety. W szkołach należy nauczać historii antysemityzmu od jego starożytnych początków aż do dnia dzisiejszego; nauka powinna trwać od najwcześniejszego poziomu edukacji po uniwersytety i dalszą edukację.
Na gruncie edukacji nie jest możliwe zwalczanie irracjonalnej, religijnej natury antysemickiej nienawiści wyłącznie przy pomocy racjonalnych argumentów. Muszą być one uzupełnione emocjonalnymi doświadczeniami zarówno religijnymi jak i świeckimi. Edukacja na wszystkich poziomach powinna zawierać emocjonalne spotkania z judaizmem i Żydami.
Poza edukacją czynnikiem o charakterze kluczowym jest kontakt z żywym judaizmem. Szczególnie ważne jest, aby osoby decyzyjne i wpływowe miały kontakt z żydowską kulturą i religią w wymiarze praktycznych kontaktów z judaizmem zarówno w Izraelu jak i za granicą. Z tego względu zaleca się, żeby religijne organizacje i instytucje uczestniczyły w imprezach między-religijnych od grup dyskusyjnych po wspólne modlitwy. Powinno się zachęcać organizacje polityczne, instytucje i podmioty gospodarcze do współpracy z Izraelem i Żydami na gruncie religijnym, kulturowym, akademickim, edukacyjnym i biznesowym.
Link do angielskiego oryginału: https://anendtoantisemitism.univie.ac.at/…/Catalogue_FINAL_…
Tłumaczenie: Katarzyna Treter – Sierpińska

==========================================