Justice4Poland.com
Connecting true geography and detailed unfolding of wide variety of crimes perpetrated by German/Ukrainian Nazis and jewish bolsheviks of Soviet Union on the Polish nation.
Rotmistrz Witold Pilecki
Oficer rezerwy Wojska Polskiego, współzałożyciel Tajnej Armii Polskiej, dobrowolny więzień KL Auschwitz, oficer Komendy Głównej Armii Krajowej i „NIE”, więzień polityczny okresu stalinowskiego, ofiara mordu sądowego.
Czytaj więcej tutaj: http://www.pilecki.ipn.gov.pl/rp/biogram/7081,Rotmistrz-Witold-Pilecki.html
Ochotnik do Auschwitz
Niezłomna i bohaterska postawa rotmistrza Witolda Pileckiego stawia go bez wątpienia wśród czołowych postaci w kanonie polskich bohaterów. Wielki patriota oddany Ojczyźnie, a przede wszystkim powód do dumy i wzór do naśladowania. Rotmistrz objawiał swój heroizm i patriotyzm przez niemal całą swoją karierę wojskową, a największym aktem odwagi było dobrowolne wstąpienie, a następnie ucieczka z KL Auschwitz.
Witold Pilecki stanowi dzisiaj wspaniały wzór do naśladowania. Przykład żołnierza, który dla dobra sprawy jest przygotowany do największych poświęceń, który w momencie próby i zwątpienia pozostaje niezłomny, dla którego narodowa duma i honor Rzeczpospolitej są największymi wartościami. Rotmistrz Pilecki to przede wszystkim wspaniały przykład polskiego patrioty i bohatera, który powinien dla nas Polaków stanowić olbrzymi powód do dumy, a dla przedstawicieli zachodnich demokracji, którzy zarzucają nam współdziałanie na rzecz Holocaustu, postawa rotmistrza to idealny kontrargument zadający kłam tym szkalującym twierdzeniom.
Czytaj więcej tutaj: http://www.studiowschod.pl/artykuly/2577/
========================
Raporty Pileckiego: Michalkiewicz, Żebrowski, Płużański, Chodakiewicz
===============
Znalezione w sieci
25 May 2019
Janek Mariusz is with Janek Dabrowski and Oleg Malzew.
Leo Hochberg. Żydowski morderca Pułkownika Pileckiego.
To on zatwierdził wyrok. Wszyscy bez wyjątku zamieszani w morderstwo Rotmistrza byli Żydami. Jego ścierwo wciąż leży na Powązkach Wojskowych. Bestia. Wikipedia pisze o nim “polski prawnik”.
Urodził się w rodzinie żydowskiej, był synem Saula (Szoela)[3] i Rejzli, z d. Krymkier[1]. W latach 1917–1920 studiował prawo na Uniwersytecie w Odessie, ostatecznie studia prawnicze ukończył w 1926 na Uniwersytecie Warszawskim. W okresie międzywojennym pracował jako radca prawny w Banku Dyskontowym w Warszawie[1].
W latach 1939–1944 przebywał na terenie ZSRR, pracował jako radca prawny i urzędnik, m.in. we Lwowie, Ufie oraz w Wydziale Dostaw Ludowego Komisariatu Łączności[1].
W grudniu 1944 wstąpił jako ochotnik do Ludowego Wojska Polskiego, został sędzią w sądownictwie wojskowym, kolejno w Wojskowym Sądzie Garnizonowym w Łodzi (25.01.1945-21.02.1945), Wojskowym Sądzie Okręgowym nr VI w Łodzi (22.05.1945-18.02.1946), jako zastępca szefa Wojskowego Sądu Rejonowego w Łodzi (19.02.1946-19.06.1947)[1]. W okresie łódzkim uczestniczył w wydaniu co najmniej sześciu wyroków śmierci z przyczyn politycznych[4]. Prowadził m.in. sprawy 18 kobiet oskarżonych o współpracę z Konspiracyjnym Wojskiem Polskim[5].
Od 20 czerwca 1947 był sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego, do 31 października 1950 w Wydziale III, od 1 listopada 1950 do 1 kwietnia 1952 w Wydziale II, następnie w biurze Prezesa NSW[1]. Był pomysłodawcą uznania czynów polegających na tzw. szeptanej propagandzie, czyli krytyce ustroju i władzy komunistycznej jako zbrodni z art. 87 Kodeksu Karnego Wojska Polskiego zagrożonego karą od 6 miesięcy do 15 lat pozbawienia wolności[6][7]. Zasiadał w składzie NSW, który zatwierdził wyrok śmierci na rotmistrzu Witoldzie Pileckim[3], łącznie uczestniczył w wydaniu co najmniej 25 wyroków śmierci z przyczyn politycznych[8]. W 1950 awansowany do stopnia podpułkownika, 5 sierpnia 1955 został przeniesiony do rezerwy, w latach 1955–1957 był sędzią Sądu Najwyższego[1].
Powstały w 1957 raport tzw. Komisji Mazura zawierał propozycję, by obniżyć Hochbergowi stopień z podpułkownika do kapitana oraz zakazać wyjazdów za granicę na 5 lat. Nie miał też piastować żadnych stanowisk publicznych[9]. W związku z tym odszedł z sądownictwa i do 1968 pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości, m.in. jako starszy radca w Departamencie Ustawodawczym i naczelnik Wydziału Karnego w Departamencie Prawno-Organizacyjnym[1][10].
Tłumaczył radzieckie akty prawne z zakresu prawa karnego na język polski[11]. Był również autorem prac dotyczących polskiego prawa karnego[12].
Na przełomie lat 60. i 70. został zatrudniony w Żydowskim Instytucie Historycznym[13].
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[14].
https://pl.wikipedia.org/wiki/Leo_Hochberg
All information, data, and material contained, presented, or provided on justice4poland.com is for educational purposes only. It is not to be construed or intended as providing medical or legal advice. Any views expressed here-in are not necessarily those held by justice4poland.com
ENOUGH LIES
–
DOSYĆ KŁAMSTW
Walczmy z przejawami antypolonizmu
Recent Comments